Οι ¨πολυτάλαντοι" σημερινοί έφηβοι αθλητές

Καθημερινά, στο τοπίο του αθλητισμού, παρατηρούμε όλο και περισσότερο την μηδενική αθλητική παιδεία και την αγενή συμπεριφορά των εφήβων αθλητών. Το φαινόμενο αυτό, ίσως, πρέπει να αρχίσει να θεωρείται εξίσου σημαντικό με την κακή συμπεριφορά στο σχολείο (σωματική βία, λεκτική βία, κ.ο.κ.). Που οφείλεται όμως αυτή η μηδαμινή αθλητική παιδεία;

Αρχικά, οφείλουμε να τονίσουμε, ότι οι περισσότεροι γονείς σήμερα θεωρούν τα παιδιά τους πολυτάλαντα. Υπάρχουν παραδείγματα παιδιών, ιδιαίτερα νεόπλουτων οικογενειών, που θεωρούν ότι τα παιδιά τους έχουν κλίση σε όλα τα αθλήματα. Ξεκινούν με το τένις, το οποίο είναι ως γνωστόν το άθλημα των πλουσίων (δεν θεωρείσαι πλούσιος αν δεν παίζεις τένις), συνεχίζουν παράλληλα με το ποδόσφαιρο, διότι είναι το πιο δημοφιλές άθλημα του πλανήτη, συνεχίζουν παράλληλα και με το μπάσκετ, διότι κι αυτό είναι εξίσου διαδεδομένο και τελειώνουν με ξιφασκία και τοξοβολία, που δεν είναι και τόσο διαδεδομένα στην Ελλάδα απλά και μόνο για να κάνουν το κάτι διαφορετικό που να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα παιδιά. Κι ερωτώ εγώ: Πως ένας έφηβος/μία έφηβη καταφέρνει να έχει χρόνο για τον εαυτό του/της όταν έχει ένα τόσο γεμάτο πρόγραμμα; Το πρωί σχολείο, το μεσημέρι διάβασμα, το απόγευμα φροντιστήριο, το βράδυ προπονήσεις; Η απάντηση είναι μία: ΔΕΝ ΕΧΕΙ. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και όλη πηγή του κακού που ανέφερα στον πρόλογο. Όταν μεγαλώνεις σε ένα σπίτι με γονείς υπερόπτες, οι οποίοι για να καλύψουν το κενό που δημιουργεί η φιλοδοξία τους για τη δουλειά τους, αποφασίζουν να σε κάνουν υπερπρωταθλητή παντού, δε "γεύεσαι" τίποτα από τα εφηβικά σου χρόνια. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν "κλείνεις" στην ματαιοδοξία σου έναν έφηβο/μία έφηβη; Η κακή αντίδραση και η δύσκολη εφηβεία! 

Εν συνεχεία, μία δεύτερη αίτια των δύο παραπάνω δεινών που ανέφερα, είναι η παρέμβαση και παρεμβολή των γονιών στο έργο των προπονητών, κάνοντας τους υποδείξεις και παρατηρήσεις. Ένα παράδειγμα που έρχεται στην μνήμη μου σε προπόνηση εφήβων στο τένις: Μα γιατί δεν μαθαίνεις στο γιο μου backhand με το ένα χέρι; Κι απαντάω εγώ: Γιατί έμαθε backhand με τα δύο χέρια, ώστε να μάθει και με το ένα χέρι; Ακόμη, αγενής παρέμβαση, λέγοντας ότι το παιδί τους θεωρείται μία κλάση πάνω από το group στο οποίο παίζει και προπονείται. 

Επιπροσθέτως, η τρίτη και καθοριστική αιτία των παραπάνω, είναι η δημοσιότητα στα social media. Ανάρτηση σε fb και insta για το τουρνουά τένις, παρόμοια ανάρτηση για το ποδόσφαιρο, παρόμοια για το μπάσκετ, παρόμοια για τη ξιφασκία, παρόμοια για τη τοξοβολία. Κι όχι επειδή "καμαρώνουν" τα παιδιά τους, αλλά μόνο και μόνο για να "δειχτούν" και να "φανούν" περισσότερο από τους κοσμικούς φίλους τους. 

Η αιτία των παραπάνω που περιέγραψα θεωρώ πως είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Όλα αυτά, η υπεροπτική συμπεριφορά στους προπονητές και άλλους συναθλητές, η δημοσιότητα στα social media και η ανάγκη της απόδειξης ανωτερότητας στους οικογενειακούς κύκλους, έχει μετατρέψει τους σημερινούς νέους σε εξίσου υπερόπτες, αλαζόνες, χωρίς κανένα σεβασμό σε συναθλητές και αντιπάλους και όλα αυτά οδηγούν σε ένα και μόνο σκοπό: Τη νίκη για να καλύψουν το τεράστιο "εγώ" τους. Με ότι κόστος συνεπάγεται αυτό. Είτε να "κλέψουν" ένα πόντο, είτε να "κλέψουν" στο σκορ ακόμη και να προκαλέσουν τραυματισμό σε έναν αντίπαλο τους απλά και μόνο για να μην χάσουν.

Συμπερασματικά, η κακή συμπεριφορά στο γήπεδο, η μηδενική αθλητική συμπεριφορά, η ανατροφή unfairplay αθλητών, δεν απέχει και πολύ από την κακή συμπεριφορά στο σχολείο και αργότερα στην κοινωνία μας που πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο αθλητισμός διδάσκει παιδεία και σωστή ανατροφή. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που είναι καλό να ξεκινάνε από μικρά παιδιά ένα άθλημα, η αποφυγή της κακής ζωής όσο μεγαλώνει και στην μετέπειτα ζωή του (ναρκωτικά, ποτό, ξενύχτι, κακές παρέες κ.ο.κ.) και η ανατροφή της σωστής συμπεριφοράς αργότερα στην κοινωνία μας. Αλλά και ο αθλητισμός, όπως και όλα στην ζωή μας, θέλουν μέτρο. Και δυστυχώς, ακόμη κι εδώ, χάσαμε το μέτρο!